عبدالجبار کاکایی ..

من فقط یه گریه بیشتر دارم و یه خنده کمتر
اینه فرق من و تو، اول و آخر
سهم آسمون که دلتنگی و ابره
چاره‎ی من و تو صبره
چاره صبره
واسه سهم نابرابر
من فقط یه گریه بیشتر دارم و یه خنده کمتر
واسه موندن
بین چشمایی که بی‎حوصله قهرن
انگاری کاسه‎ی زهرن
من فقط یه گریه بیشتر
من فقط یه خنده کمتر
اما یک دل دارم از جنس کبوتر
یه دل از جنس کبوتر
بین دستایی که در حال قنوتن
بین دل‎های که دنیای سکوتن
سهمُ دادن به آسمون تنها
سهمُ دادن به لاله‎های پرپر
من فقط یه گریه بیشتر
من فقط یه خنده کمتر

منُ این‎جور می‎خواد اونکه بهترینه
با ستاره هم‎نشینه
اون می‎گفت
می‎خواستم عاشقی کنم کی از تو بهتر
من فقط یه گریه بیشتر
من فقط یه خنده کمتر